GOD HUILT EN WEEFT OPNIEUW
God huilt.
Het kleed
dat zij weefde met zoveel vreugde,
is verminkt,
in stukken gescheurd,
zijn pracht met geweld uiteengerukt.
God huilt.
Maar zie,
Zij verzamelt de stukken
om ze tot een nieuw weefsel te maken.
Zij raapt de stukken
van haar harde werken bijeen
de poging het vredesinitiatief
te verdedigen;
de protesten tegen onrecht;
alles wat klein
en zwak lijkt;
woorden en daden gegeven.
als belofte in hoop, geloof en liefde.
En zie!
Zij weeft ze allemaal tezamen
met gouden vreugdedraden
tot een nieuw kleed;
een schepping rijker,
en mooier dan de oude!
God weeft,
kalm en volhardend
met een glimlach
die glinstert als een regenboog
over haar met sporen van tranen bedekte gezicht.
En zij nodigt ons uit,
niet alleen om al ons werk
en al het lijden in ons
voor haar te blijven neerleggen.
Maar zelfs meer;
om naast haar te gaan zitten
bij het weefgetouw van het jubeljaar
en samen met haar te weven
het Kleed van een Nieuwe Schepping.
Yvonne Dahlin