VERGEEF ONS
We zijn het weer vergeten
dat je honger had naar brood,
dat je honger had naar liefde;
vergeef het ons en kom erbij,
hier ben je thuis.
We zijn het weer vergeten,
dat je geen drinkbaar water vindt;
we zijn alleen begaan
om onze eigen dorst naar rijkdom;
vergeef het ons, reik ons de hand.
We zijn het weer vergeten,
hoe jij op de wereld kwam als mensenkind
en vonden je vreemd en anders,
keken de andere kant op;
vergeef het ons, geef ons een kans
je op te nemen in ons hart.
We zijn het weer vergeten,
hoe naakt en kwetsbaar je bent
zonder bescherming, zonder kader;
vergeef het ons en laat ons
als een mantel om je heen geslagen zijn.
We zijn je weer vergeten,
jij daar eenzaam in je bed
die ligt te luisteren naar de pijn
of naar een voetstap op de gang;
vergeef het ons en stort je hart maar bij ons uit,
wij zullen er zijn voor jou.
We zijn het weer vergeten,
dat jij gevangen zit,
verbannen uit de wereld van de levenden,
gevangen in je onmacht en je wanhoop;
vergeef het ons, laat ons je bevrijden
en deel met ons de hoop
op het volle leven,
voor altijd.
Marcel Verhelst